Ruim 800 miljoen mensen hebben vandaag de dag honger en omdat de bevolking in bijvoorbeeld Afrika explosief zal groeien van één naar vier miljard, wordt de roep om gezond, veilig en betaalbaar voedsel alleen maar groter. Uien maken daar als meest gegeten groente ter wereld een wezenlijk onderdeel van uit, zo stelt Gijsbrecht Gunter in het uienmagazine van De Groot en Slot.
"De productie zal moeten verdubbelen om straks tien miljard mensen te voeden die gemiddeld 15 kilo uien per jaar consumeren. Conservatief gerekend dan, want het is niet ondenkbaar dat de vraag naar 20 kilo per persoon stijgt, oftewel 200 miljoen ton uien in 2050. Ga daar maar eens aan staan. En dat wordt gedaan, want de Hollandse ui draagt bij om monden te voeden. Sterker, Nederland is daarin leidend in de wereld. Inclusief alle kennis en kunde die erbij komt kijken, heeft Nederland een unieke positie en is het letterlijk onderdeel van de oplossing voor het wereldwijde voedselprobleem dat de IPCC onlangs nog eens aankaartte. Ondanks die nobele bijdrage wordt het er in Nederland niet makkelijker op om de uien op de plek te brengen waar er behoefte aan is."
Exportproduct met lastig imago
"De Hollandse ui, het grootste exportproduct van Nederland, kampt met een lastig imago. Zo zouden uien gedumpt worden en lokale telers het brood uit de mond stoten, een oneerlijke kostprijs hebben vanwege torenhoge overheidssubsidies en zou de economische positie van het rijke westen voortdurend bevoordeeld worden op ontwikkelingslanden. Telers en handelaren weten wel beter, maar de linkse media voedt al die nonsens graag en laat met alle plezier een lokale Afrikaanse boer met tranen in de ogen voor een pallet Hollandse uien poseren. Ze vertellen er niet bij dat de langedag uien, die jaarrond houdbaar zijn, niet geëxporteerd worden als er lokale teelt beschikbaar is en dat de lokale telers juist geholpen worden om hun teelt te verbeteren."
Wereldwijde handelsboycots
"Ook met handelsboycots kan er inmiddels gekwartet worden. Het is al vijf jaar niet meer mogelijk om uien naar Rusland te exporteren. De boycot van een markt die tot 100.000 ton afnam wordt rücksichtslos over de rug van de teler en handel gevoerd. Zonder enige compassie, laat staan compensatie. Wie bekommert zich tegenwoordig nog om een boer? Colombia, goed voor enkele tienduizenden tonnen uien, sloot enkele jaren geleden de grens en lijkt door interne reorganisaties niet in staat het dossier voortvarend op te pakken. Indonesië zou nu plots uien weren omdat de Europese Commissie in haar wijsheid invoerheffingen op biodiesel (vanwege palmolie) uit Indonesië heeft ingesteld, waarbij de landbouw wederom het gelag betaalt van een politieke revanche. En hoewel de lokale consumenten en importeurs in Panama springen om Hollandse uien, wordt de import tegengehouden onder het mom van het ontbreken van technische informatie. Terwijl de inlandse oogst bij lange na niet voldoende is en Amerikaanse uien het land zonder slag of stoot in mogen zonder de strenge regels die er voor het immer correcte Nederland wel zijn."
"Zo kan er nog wel even worden doorgegaan met Vietnam en Wit-Rusland die het over de fytosanitaire boeg gooien. Om niet te spreken over concurrentie in ‘het eigen’ Europa, waar Oost-Europese landen met geld uit het Westen de productie verder ontwikkelen en landen in de regio bedienen van een kwaliteit die ver onder de Hollandse maat ligt. Om over de politieke perikelen rondom de Brexit, ook goed voor een slordige 80.000 ton, maar te zwijgen. Zelfs eigen parlementariërs vinden dat we met de export naar bijvoorbeeld Senegal de lokale teelt benadelen zonder te weten hoe de vork daadwerkelijk in de steel steekt."
"Kortom, het lijkt hoog tijd om het echte verhaal van de nationale exportheld te vertellen. Niet alleen het verhaal van duurzame teelt en kundige bewaring, maar ook het complexe verhaal dat voor ieder van de 140 bestemmingen wereldwijd rekening wordt gehouden met de lokale eisen en wensen. Sterker, door de kracht van een betrouwbare handelspartner is deze positie in de afgelopen vijf decennia verdiend. Het mag ook weleens gezegd worden dat de Hollandse ui een onmisbaar onderdeel is voor het oplossen van een wereldvoedselprobleem. En dat daar in Nederland een boterham mee verdiend wordt, daar is niets mis mee."
Bron: Uien Magazine, De Groot en Slot
Gijsbrecht Gunter: