De woning aan de Sint Jozefstraat in Eijsden verschilt nauwelijks van de meeste andere huizen in de straat. Niet echt opvallend, maar precies zoals je zou verwachten. Keurig ogend en voorzien van een halfhoog zwart toegangshekje. Een typische eengezinswoning zeg maar. Je zou niet zeggen dat achter de woning een enorm complex ligt, waar jaarlijks tonnen uien worden verwerkt en verpakt. Toch is het ook hier schijn die bedriegt.
Het verpakken van uien is niets nieuws voor Rudolf Kempener. "Dat doen we al zo lang ik me kan herinneren. Maar het schijnt toch redelijk uitzonderlijk te zijn, zeker als ik naar collega-telers kijk, waarvan de meesten de oogst in bulkpartijen bij afnemers leveren."
Het terrein aan de Sint Jozefstraat is toegankelijk voor mensen die in de boerderijwinkel verse groenten van het land willen kopen. Jean Kempener, de vader van Rudolf, is de drijvende kracht achter de winkel. Daar komen behalve mensen uit de directe omgeving ook klanten uit de weide omtrek die er graag een eindje voor willen rijden. Hij is de man die winkelbel in de gaten houdt.
"De groenten die we in de winkel aan de man brengen, telen we weliswaar niet zelf, maar zijn afkomstig van boeren uit de regio", legt Rudolf uit "Vroeger hebben we zelf aardappelen geteeld, tegenwoordig levert een collega-akkerbouwer ze. Wij verpakken de aardappelen in een plastic verpakking met daarop de naam van het bedrijf."
De scharreleieren komen van een bevriende ondernemer uit de buurt. "We hebben zelf een tijd lang kippen gehouden, maar door de steeds strenger wordende eisen zijn we daar op een gegeven moment mee gestopt. Bovendien moesten we door de toenemende vraag heel vaak het dubbele aantal eieren bijkopen."
Toen Rudolf een aantal jaren terug besloot de aardappelrooi- en aanverwante machines te verkopen, kreeg hij daar voldoende geld voor terug. "Dat zou vandaag de dag niet meer lukken. Ik heb ze precies op het juiste moment verkocht."
Grote stappen
Het bedrijf van vader Jean, diens broer Sjef en Rudolf dateert uit 1964. Er is in de loop der jaren qua bedrijfsvoering behoorlijk wat veranderd. Het gemengde bedrijf ging stapsgewijs over in het akkerbouwbedrijf van tegenwoordig. Behalve het telen van witte en rode zaaiuien verbouwen ze op het land wintertarwe, wintergerst en suikerbieten."Op het moment dat Rudolf in 1987 van school af kwam, hebben we met het bedrijf grote stappen voorwaarts gemaakt", vertelt vader Jean. "Ieder jaar kwam er een hectare land bij waarop we uien teelden.
Een andere behoorlijke stap was de bouw van een enorme loods. "Hoewel we het in eerste instantie bij die ene loods wilden houden, zitten we ondertussen op een totaal van vier, waar uien worden gedroogd en verpakt."
De opbrengst gaat naar twee grote grossiers in Geleen en Venlo. De oogst laat dit jaar even op zich wachten. "We zouden nu al volop bezig zijn, ware het niet dat het uitzonderlijk droog en warm is geweest. Gelukkig heeft de regen van de laatste tijd toch nog voor wat extra kilo's gezorgd", legt Rudolf uit.
Stuk minder
Slaat het weer om, dan kunnen ze vrij snel met rooien beginnen. De uien blijven vervolgens een paar dagen op het land liggen om te kunnen drogen en worden daarna naar binnen gereden. "Het heeft er alle schijn van dat de oogst, vergeleken met andere jaren, een stuk minder wordt. Overigens niet alleen hier, maar in heel Nederland en dan met name in Zeeland."Een gelukkige bijkomstigheid van het telen van twee verschillende rassen is dat het ras met een zekere vastheid een stuk langer kan worden bewaard. "Die ui komt achter in de schuur te liggen. Het andere ras, dat letterlijk minder goed in zijn vel zit, krijgt een plekje vooraan."
Rudolf levert de uien verkoopklaar in netjes. "De supermarkt gebruikt heel vaak netjes van 1 kilo. Daar zit in de regel de kleinere maat ui in. Zijn grotere broertje komt in een net van 5 kilo."
Investeren en innoveren is net als voor veel andere ondernemers ook voor Rudolf pure noodzaak. "Investeren doe je meestal in machines, terwijl innovatie vaak in heel kleine dingen kan zitten. Zoals het stapelen van kratten. Het is heel lastig en zwaar wanneer je een vol krat boven op een rij moet plaatsen. Door een stuk uit het beton te frezen verdwijnen de eerste twee rijen kratjes als het ware in de vloer. Dat maakt het stapelen een stuk gemakkelijker."
Bron: LLTB