Voedingsbedrijven moeten de komende jaren vanwege wetgeving meer doen om arbeidsomstandigheden in internationale toeleverketens te verbeteren en milieuschade te beperken. Tegelijkertijd is er vanuit afnemers veel druk om prijzen laag te houden en zo de inflatie voor consumenten te beperken. Op de korte termijn zorgt dit voor een spagaat en kan dit investeringen in verbeteringen in ketens hinderen, stelt ING Research in de nieuwe sectorstudie Food & Agri.
Vanwege de aanstaande wetgeving en maatschappelijke druk op bedrijven zijn investeringen in verduurzaming vaak wel noodzakelijk. Door de grote diversiteit van bedrijven en toeleverketens is de opgave voor het ene voedingsbedrijf veel groter dan voor het andere. De taak is het grootst voor de naar schatting 500 tot 1.000 middelgrote en grote producenten en handelaren die én een groot aantal leveranciers hebben en over meerdere continenten inkopen.
De consumentenvraag naar duurzamere voedingsmiddelen is de afgelopen jaren gegroeid. Een gevolg is dat bedrijven meer aandacht schenken aan de gang van zaken in hun toeleverketens. De uitgaven aan duurzamere voeding in 5 jaar tijd ruim verdubbeld tot 8 miljard euro op jaarbasis en deze producten zijn inmiddels goed voor een marktaandeel van bijna 15% binnen de totale uitgaven aan voeding.
Naast de vraag van consumenten zijn er ook andere beweegredenen voor bedrijven om hun keten beter in kaart te brengen en hogere duurzaamheidseisen te stellen aan de producten die ze inkopen. Dit gebeurt bijvoorbeeld vanwege doelen in de eigen duurzaamheidsstrategie, de vraag van afnemers, de wil om reputatierisico's te verkleinen of door nieuwe wetten en regels.
De prijzen van voeding lagen in april ruim 8% hoger dan een jaar geleden. Boeren en voedingsfabrikanten hebben vooral te maken met hoge kosten voor grondstoffen en energie. Doordat prijs belangrijk is in contractonderhandelingen kunnen ambities om ketens verder te verduurzamen in het gedrang komen. Een deel van de consumenten zal bij stijgende prijzen voor voeding eerder geneigd zijn voor een regulier product te kiezen in plaats van een product met een keurmerk.
Nieuwe Europese richtlijnen en nationale wetgeving stellen bedrijven nadrukkelijker verantwoordelijk voor hun inkoop en manier van produceren. Van bedrijven wordt verwacht dat zij risico's in hun toeleverketens identificeren en eventuele negatieve gevolgen van hun handelen zoals onderbetaling of milieuschade binnen hun ketens tegengaan. In eerste instantie richt wetgeving zich vooral op grote bedrijven, maar die zullen de vraag ook neerleggen bij hun grote en kleinere toeleveranciers. Dergelijke wetgeving gaat de keuzes van bedrijven beïnvloeden.
Klik hier voor het volledige rapport
Bron: ING