"Gisteren en vandaag heb ik de rode uien gerooid", zo laat Robbert Bogers uit Kruisland op Facebook weten. "Normaliter maak ik enkele foto's, maar nu niet. Het zijn de laatste uien op dit bedrijf. Het is bijna niet meer mogelijk om het gewas gezond te houden. Meeldauw kan alleen nog maar preventief bestreden worden en dan ook nog slechts met beperkte middelen. Curatief kan er niets meer. Er zijn rassen die deels resistent zijn, maar daar zitten ook weer nadelen aan zoals bijvoorbeeld een afnemer die uien van dat ras niet wil hebben, omdat ze minder goed in hun vel zitten. Dat laatste heb ik overigens ook wel eens last van, vooral op maandagochtend."
© Bogers
"Verder zijn er de tripsen, die dit jaar ook hun sporen hebben nagelaten. Zeker met wat blokken graszaad in de buurt zijn ze bijna onmogelijk te bestrijden en ook hier valt volgend jaar weer een belangrijk middel weg. Geen gezond gewas gaat ten koste van de opbrengst. Eerder zaaien zeggen sommigen, of op ruggen met fertigatie, dan heb je een vitaler gewas. Dat klopt ook wel, maar de kostprijs stijgt dan ook fors en die is al erg hoog. En de boer krijgt hetgeen er onderaan de keten overblijft. Wat heb je aan een superopbrengst als er afbraakprijzen aan hangen? Ook het areaal uien is enorm gegroeid, onder meer door vrijkomende grond in gebieden waar veeboeren zijn uitgekocht. Ook gaan steeds meer overzeese landen die al decennia een groot deel van de Nederlandse uien invoeren, steeds meer zelf telen en worden dus zelfvoorzienend. Dit alles maakt dat wij deze keuze hebben gemaakt."
"Intussen druppelen ook de plannen binnen die de diverse politieke partijen voor de landbouwsector bedacht hebben en waarmee zij in oktober zieltjes willen gaan winnen. Uit het overgrote deel van de plannen blijkt dat er een sterkere krimp moet komen, desnoods via gedwongen uitkoop, bijna of geen chemie meer, bijna of geen kunstmest meer, heffingen op middelen en kunstmest, minder vee, meer biologisch en een sterke positie voor de jonge boer (mits die er nog zijn straks). Allemaal mooie woorden, maar ver van de werkelijkheid. Ik begin echt een hekel te krijgen aan mensen die niet gehinderd door enige kennis van zaken de sector (en het land) naar de afgrond drijven. Kan dat allemaal zomaar? Moeten wij dit blijven tolereren? Daar ga ik eens over nadenken tijdens het uien laden. Dat is dan ook voor het laatst", zo besluit de teler.
