belt zijn zoon in Parijs daags voor Kerstavond en zegt "Ik vind het vreselijk om je dag te verpesten maar ik moet je vertellen dat je moeder en ik gaan scheiden, vijfenveertig jaar ellende is genoeg."
Waar heb je het over schreeuwt de zoon.
We kunnen elkaar niet meer luchten of zien zegt de vader, wij worden ziek van elkaar, het maakt me al beroerd om erover te praten, dus vertel jij het je zuster in Londen maar.
De zoon belt als de bliksem zijn zus die zowat explodeert aan de telefoon. Er wordt om de sodemieter niet gescheiden schreeuwt ze, ik regel dit wel.
Ze belt Eindhoven en gilt tegen haar vader ER WORDT NIET GESCHEIDEN. Je doet helemaal niks voor dat ik er ben. Ik bel mijn broer terug en wij zijn er morgen en voor die tijd doe je helemaal niks, versta je.
De vader hangt de telefoon op. Grijnst tegen zijn vrouw en zegt "Zo, da's geregeld. Ze zijn met Kerst hier en ze betalen zelf de reis".