Spaanse Fuentes de Ebro-uien langer op de markt
Uien worden meestal geassocieerd met een sterke smaak en tranende ogen, maar de Fuentes de Ebro's hebben een unieke, zoete smaak door hun hoge watergehalte. Daarom veroorzaken ze ook geen tranen. Bovendien zijn ze licht verteerbaar en hebben ze geen nasmaak. In feite kunnen ze worden gegeten als snack, net als een appel. Vanwege deze eigenschappen worden ze zeer gewaardeerd in culinaire kringen, omdat ze zelfs voor desserts kunnen worden gebruikt.
De organoleptische eigenschappen van de uien komen door de zaden en genetica, maar ook door drie factoren die het onmogelijk maken om ze op welke andere plaats ter wereld ook te verbouwen, zelfs niet vlakbij het teeltgebied in Zaragoza. Die factoren zijn: het water van de rivier Ebro, die de ongeveer 150 hectare aan gewassen irrigeert, de vruchtbare grond, met een hoge pH-waarde en een overvloed aan gips en calciumcarbonaat (het calciumcomponent is van invloed op de bodemstructuur) en een winderig microklimaat met weinig regenval.
"In Aragon hebben we de beste uien in de wereld. Het is een cadeau van Moeder Natuur. Onze grootouders hebben de zaden bewaard en de telers zaaiden deze jaar na jaar, gebruik makend van de bodem en het klimaat. Zo ontwikkelden zich de zaden van de Fuentes de Ebro-uien," bevestigt Daniel Molina, voorzitter van de BOB.
"De speciale eigenschappen, die maken dat de ui zich onderscheidt van andere soorten die ook 'zoet' genoemd worden maar dat eigenlijk niet zijn, zijn ook bereikt dankzij deze grote zorg van onze telers voor dit gewas."
De plantages moeten elke drie of vier jaar kunnen rusten tijdens rotatie met andere gewassen, zoals tomaten, tarwe, maïs, peulvruchten of alfalfa. "Het is een gezonde rotatie." Er zijn ook andere essentiële processen in de teelt van het gewas: zo worden ze bedekt om te voorkomen dat ze verbranden en om hun witte kleur te behouden. De oogst begint in juni voor de vroege ui of lente-ui, en in juli (tot december) voor de verse ui. Hierna begint het industriële proces waarbij de uien geselecteerd en gekalibreerd worden, zodat de kleine en middelgrote exemplaren naar de binnenlandse markt kunnen gaan en de grote naar de horeca.
De reputatie van de eigenschappen en productieprocessen van dit gewas is verbeterd dankzij de BOB Fuentes de Ebro, die na jaren van hard werk in 2011 werd toegekend. De aanvankelijke productie bedroeg 725 ton, en dit cijfer is geleidelijk toegenomen tot de verwachte 5.000 ton voor dit jaar. Deze uien zullen door drie handelsmaatschappijen (La Corona, Jumosol en Agrofuentes, allen onderdeel van deze BOB) op de markt worden gebracht. Het areaal is beperkt tot slechts zes gemeenten in Zaragoza: Fuentes de Ebro, Pina de Ebro, Quinto de Ebro, Osera de Ebro, Villafranca en Mediana de Aragón.
Toekomstige uitdagingen
De geschiedenis van deze gemeenten is altijd verbonden geweest met deze ui; er werd al naar verwezen tijdens de Romeinse overheersing en in het "Cantar del Mío Cid". "We moeten ons verhaal vertellen zodat wanneer een klant de ui koopt, hij daaraan zal denken en vervolgens terugkomt voor meer."
95 procent van de productie van deze zoete ui, die zich in de markt onderscheidt door het zwarte label en het kenmerkende logo, wordt in Spanje verkocht. Sommige grote detailhandelaren, zoals El Corte Inglés, Mercadona of Alcampo, hebben ze in hun assortiment. Maar ze worden ook verkocht op andere Europese markten, in gourmetwinkels, hoofdzakelijk in Duitsland, Frankrijk en Italië. Daarnaast heeft de ui ook de smaakpapillen in Polen en Roemenië veroverd en wordt hij online verkocht.
Het bevorderen van de marketing van dit gewas is een van de uitdagingen voor deze BOB. Verder moet ook de aanwezigheid ervan op de markt worden verlengd, zodat de verkoop onafhankelijker wordt van het seizoen. Ook wordt geprobeerd de houdbaarheid te vergroten, terwijl de unieke eigenschappen en kwaliteit gehandhaafd blijven. "Dat is de toekomst. We willen het hele jaar door in de markt aanwezig zijn."
Bron: eleconomista.es